De groep Wè-nun Henk – wat zoiets betekent als ‘wat een sukkel’ – wordt in 1995 opgericht. De leden komen uit de omgeving van Tilburg: Hans Hoosemans (gitaar, bas), Carel van Oirschot (mandoline, accordeon, zang), Tessa Zoutendijk (viool, zang), Martijn Schijvens (zang, blokfluit) en Roelant Uijtdewilligen (drums, zang). Wat opvalt is de jonge leeftijd van de groepsleden. In deze samenstelling verschijnt in 1996 in een kleine oplage een cassettebandje met vier nummers onder de titel ’t Buitenbeentje.
Op de eerste CD van Wè-nun Henk, in 1998 in eigen beheer uitgegeven onder de titel Gist, is de samenstelling uitgebreid: Mark van Dal (zang, gitaar, mandoline, banjo) en Katrien Bos (contrabas, zang) zijn de groep komen versterken.
In 2000 brengt Wè-nun Henk (weer zelf) de CD Bar uit. Tessa Zoutendijk wordt aanvankelijk vervangen door Stella Rodrigues (viool), maar omdat ze al snel daarna verhuist naar Ierland, wordt Stella opgevolgd door Nicoline Soeter (viool). Martijn Schijvens is er mee opgehouden en Luc Plompen (zang) erbij gekomen.
Begin 2003 wordt een hommage aan de groep Rum op CD uitgebracht, in een ongewijzigde bezetting. Ook de CD Over de liefde en andere duivels (2007) kent dezelfde personele samenstelling. Het is de eerste CD van Wè-nun Henk die niet in eigen beheer wordt uitgegeven, maar door Silvox, waardoor een betere verspreiding wordt gegarandeerd. De tijd dat de groep vooral regionale bekendheid geniet is dan al lang gepasseerd.
Het is Caspar Falke van Silvox, ooit actief in Palace Flophouse, die Wè-nun Henk benaderd. De groep is er erg verguld mee. Eerst moesten ze alles zelf doen, nu kan er een groot deel uit handen worden gegeven. De opnames voor Over de liefde en andere duivels werden gemaakt in de Bredase Fuaime Studio door Guy Roelofs.
De groep is voor het liedmateriaal dieper in de Nederlandse traditie gedoken: veldopnames werden intensief beluisterd, de oude liedboeken uitgeplozen, drie of vier tekst- en melodievarianten werden in elkaar geschoven. Een aantal nummers voor de CD is gebaseerd op veldopnamen van Ate Doornbosch. Waar de teksten allemaal traditioneel zijn, werden voor de melodieën ook eigen composities gebruikt. Qua arrangementen maakt Wè-nun Henk op Over de liefde en andere duivels een flinke stap voorwaarts. Er zit een sterke drive in. Bas en drums krijgen tamelijk veel nadruk.
Op de CD vind je bloedstollende liederen met daarin afgesneden armen, uitgebrande ogen, sulfer en pek, bokkenpoten, incest en verkrachting. De Duivel en het Meisje, De Keizer van Zweden, Rollewijn en Hanselijn zijn fraai gearrangeerde ballades.
Drie nummers verschenen al eerder in een soberdere versie op de CD Nieuw Akoestisch Peil (2005): Te Haerlem in den houte, Jan de Mulder en Datmen eens van drincken spraeck/Maseurtje. Op Over de liefde speelt in Te Haerlem ex-Dubius lid Marcel Grotens doedelzak. Hij is de enige muzikale gast op de CD.
Voorbeeld van een mooi eigen nummer is het instrumentale Ginderbuiten, wat de naam is van een gehucht dat hoort tot de gemeente Mol in België (waar een kerncentrale staat).
Over de liefde en andere duivels vormt een coherent geheel, waarbij respect voor de traditie en eigentijdse aanpak elkaar in een natuurlijk evenwicht houden.
Over de liefde en andere duivels blijkt de laatste CD van Wè-nun Henk te zijn.
De groep is niet officieel opgeheven, maar het feit dat de bandleden steeds verder uit elkaar gingen wonen, was zeker van invloed. Bovendien verliet Nicoline Soeter na de CD-opnames de groep. Wellicht speelde ook mee dat jongeren die interesse toonden in folkmuziek zich meer gingen richten op balfolk, en niet de interesse konden opbrengen voor een groep die het zingen van spannende ballades hoog in het vaandel had staan.
Er is een reünieoptreden geweest van Wè-nun Henk op 10 juni 2017 in Tilburg, tijdens het 10-jarig bestaan van de groep Vandiekomsa. Dat optreden gaf aan dat de groep nog altijd makkelijk een publiek aan zich kan binden.
Luisteren:
