In Nederland zijn vertolkers van het eigen volkslied erfgoed heden ten dage met enige moeite te vinden. Het betreft dan meestal mensen die deel uitmaakten van de folkrevival van de jaren zeventig, of die daar bij aansloten. De aansluiting bij een jongere generatie is nooit tot stand gekomen. Daarom is het mooi dat de Utrechtse groep Moi, le voisin er op zijn vierde CD voor heeft gekozen om tien (mondeling overgeleverde) liederen van de cd-box Onder de groene linde te bewerken voor een project met als titel Hogelieder en de slieder en de kierekarikee.
Moi, le voisin startte in 2005 als een trio rond de liedjes van zanger/gitarist Benjamin van Vliet, met verder Lot Broos (cello, percussie, zang) en Laurens Ham (bas, duimpiano, keyboard, percussie, zang). Na drie Engelstalige albums verlegde van Vliet zijn interesse naar meer experimentele en breekbare muziek. Onder de naam Microwolf nam hij twee albums op. Daarna werd het weer tijd voor Moi, le voisin. Als extra groepslid werd Michiel van de Weerthof (accordeon, melodica, keyboard, percussie, zang, eerder actief in De Rotte Herders) erbij gehaald.
De groep zat midden in een herijking. Na 10 jaar muziek te hebben gespeeld die werd beïnvloed door Amerikaanse en Oost-Europese folk, stelden de groepsleden zichzelf de vraag: “Wat is nu onze eigen folk? Hoe klinkt een Nederlandse murder ballad?” Met die vraag als uitgangspunt begon Moi, le voisin een zoektocht, die uiteindelijk leidde tot Hogelieder en de slieder en de kierekarikee.
Wat Moi, le voisin extra interessant maakt is dat het groepsgeluid mede wordt bepaald door indiepop. Daardoor is er een duidelijk verschil met het geluid van de jaren zeventig bands. Niet dat het één beter is dan het andere.
De arrangementen van Moi, le voisin zorgen voor onverwachte wendingen, een bepaalde losheid en soms ook een charmant rommeltje. Maar ook voor het gebruik van een soundscape schrikt de groep niet terug.
De voorbereidingen vonden In het weekend van 5-7 juni 2015 plaats in huisje De Paddestoel in het Drentse Westerveld, vlakbij de plek waar de tragische moord op vier politieagenten plaats vond, die in het lied Wat thans weer is geschied beschreven wordt. Dat weekend werden negen van de tien liedjes gearrangeerd. In het weekend van 19-21 augustus 2016 werden de basistracks van de plaat opgenomen in een minuscuul houten natuurhuisje het Brabantse Drunen.
Onder de uitgekozen liederen zitten ook wel ‘bekende’, zoals O langgewenste dag, Duivelspaard en Een meisje van achttien jaren, maar ook minder wijd verspreide zoals Kop van romp, Op het kerkhof onder de steen, Berend Kielstra en Wijf wijf.
De opnames werden gedaan door Tijn van de Wetering en Michiel van de Weerthof. De mix werd gedaan door Michiel van de Weerthof, behalve het lied Berend Kielstra, dat gemixt werd door Pim van de Werken, bekend van zijn werk met onder andere Broeder Dieleman, Wannes Capelle en de Gebroeders Bin. René de Wilde deed de mastering.
Het eindresultaat is te koop via Bandcamp. De digitale versie is te verkrijgen voor (minimaal) € 5,00. Maar je kunt ook gaan voor een fysieke versie. Hierbij is een (gebrande) cd gestoken in een archiefmap, die tien op dik papier gedrukte liedbladen met de teksten van de liederen, de akkoorden en een toelichting bevat. Tevens wordt aangegeven in welke categorie het lied valt (detective bijvoorbeeld, of familie- en streekroman).
Folkveteraan Rob Smaling (Wargaren, Deining, Folk Live) heeft lovende woorden voor Moi, le voisin in een bijgesloten folder. Een citaat: “Er is veel aandacht voor het onderstrepen van het drama in de verhaallijnen. De arrangementen krijgen vaak verrassende wendingen. En Moi, le voisin schrikt er niet voor terug de boel af en toe flink te laten ontsporen. Die vrijheid is te herleiden naar het eigen muzikale verleden van de band (…) Moi, le voisin bewijst dat je die roestige oude opnamen, met een flinke veeg creativiteit, weer tot inspiratie kunt laten zijn voor een nieuwe generatie”.
Luisteren:
